Op weg naar Compostela - deel 3

Mijn Camino

Om u alvast in de stemming te brengen neem ik u graag even mee op mijn avontuur: ik voltooide de laatste etappe van de Camino in september van het afgelopen jaar. Vertrokken in Saint-Jean-Pied-de-Port, aan de Franse kant van de Pyreneeën in 2021, wandelde ik tijdens 4 verschillende seizoenen de 850 kilometer naar Santiago de Compostela (Nieuwsgierig naar de eerdere etappes? Lees deel 1 en deel 2 van mijn wandelavontuur). Ik werd vergezeld door een heerlijk gevoel van vrijheid, genietend van die enorme ruimte die voor me lag, van verrassing naar verbazing vanwege dat ongekend aanbod van historische rijkdom en natuurschoon dat dit deel van Spanje herbergt. De korte ontmoetingen met medepelgrims en hun verhalen die steeds maar mooier en groter werden, vergezichten en zonsopgangen die je nooit meer vergeet, verfrissende fonteinen in snikhete slaapdorpen en stoofpotten van Spaanse grootmoeders die je leven leken te redden… Een glimlach of een geur, een herkenning op een terras, een lied, een stromend stuk natuur, een dorp dat verschijnt uit de nevel, geen kilometer is hetzelfde….je volgt de gele pijlen en de rest gaat (redelijk) vanzelf!

Mijn laatste etappe van de Camino liep van Villafranca de Bierzo tot aan Compostela. Een afstand van nog maar 150 kilometer, deels door het prachtige Bierzo, een groen en vruchtbaar berggebied. Hier vindt u de kleine dorpjes met de bekende karakteristieke ‘hórreos’, de oude voorraad schuurtjes op palen, de ‘pallozas’, de eeuwenoude ronde huisjes van graniet met rieten daken en de ‘cierres de las fincas’, de oneindige stenen muurtjes die de percelen en landerijen begrenzen. Om de paar kilometer staan de ‘cruceiros’, de stenen zuilen met het kruis, langs de wegen die ons herinneren aan de religieuze intensiteit van de streek. Een mooiere streek om te wandelen kunt u zich hier in Spanje niet voorstellen. Na een paar uur klimmen komt de pelgrim bij O Cebreiro en zodra de ochtendnevel wegtrekt wordt men getrakteerd op een schitterend wijds uitzicht en ziet u de pelgrims aankomen en vertrekken. Het kleine kerkje is vol met honderden kaarsjes en de gelovigen schuiven aan voor het gebed, terwijl anderen de begeerde stempel halen. Hier in deze kerk speelde zich in de 13e eeuw het ‘eucharistisch mirakel’ af: tijdens een dienst veranderden de wijn en het brood in vlees en bloed. De twee zilveren ampullen, geschonken door koningin Isabella van Castilië bewaren deze kostbaarheden en zijn nog steeds te zien in dit kleine kerkje. Ook lijkt het alsof het Mariabeeld rechts van het altaar, zich een stukje naar voren boog om getuige te zijn van dit wonder….

De oude ronde huisjes van O Cebreiro hebben zich volledig aangepast aan de handel en voorzieningen voor de pelgrims en bezoekers: er zijn wat cafés, een paar slaapplekken en de stokken, en Jakobsschelpen zijn te koop. Niet ver daarna arriveert de pelgrim bij het hoogste punt van het pad, althans hier in Galicië: ‘Alto do Poio’, op 1.337 meter hoogte. Een lange afdaling richting het beroemde benedictijnerklooster van Samos volgt. Het klooster staat hier al vanaf de 12e eeuw. Pelgrims konden hier schuilen, slapen, eten krijgen en verzorgd worden, het fungeerde dus ook als herberg en hospitaal. Vandaag de dag spoeden veel bezoekers zich naar misschien wel de beroemdste middeleeuwse graffiti van Spanje, de tekst ‘Que miras, Bobo’ (‘waar kijk je naar dwaas?’) is gegraveerd in een granieten sluitsteen in het plafond. Tot nu toe wist niemand wie ‘Bobo’ was en waar hij naar keek…

De laatste kilometers

Het pad gaat verder richting het stadje Sarria, een belangrijk verzamelpunt waarvandaan veel Spaanse pelgrims de laatste 100 kilometer gaan lopen. Deze regio is ook goed bekend bij veel SRC-reizigers. Hier wandelen wij namelijk de etappe richting het dorp Portomarín. Een heerlijk ontspannen stuk langs landerijen, door kleine dorpjes en oude boerderijen. Af en toe even uitrusten onder een oude kastanje boom of een drankje halen bij een caféetje. De pelgrim beseft dat het de laatste dagen zijn, het einddoel is niet ver meer, er is geen haast, met de zon in je gezicht is het nu volop genieten. Een dag verder wandelen ligt Arzua, waar de Camino Francès zich verenigt met de Camino del Norte, de andere route die de noordkust van Spanje volgt, langs de kusten van Baskenland, Cantabrië en Asturië (de SRC-reizen volgen deze route op de terugweg, een schitterende tocht langs mooie kustlijnen).

Waar de pelgrims ook vandaan kwamen en wat de afstand ook was, bij Monte de Gozo, op 5 kilometer vóór Compostela , lijkt de stad al ‘als sirenen’ te zingen of als een vuurtoren te schijnen. Met wat fantasie hoort men al de kerkklokken van de kathedraal en het triomfantelijk galmen van engelentrompetten, men ruikt al het grote wierookvat dat door de kerk wordt geslingerd: de omhelzing met de apostel Jakobus is nabij! Voor de middeleeuwse pelgrim kwam hier een einde aan een lange weg vol gevaar en beproevingen. De weg lag ook nog lang niet vast en had natuurlijk nog geen gele pijlen, bed & breakfasts en restaurantjes bestonden nog in géén duizend jaar. De pelgrim van toen had geen blarenpleisters, schoenen met absorberende zooltjes, laat staan een mobieltje met een handige app die de moderne pelgrim van alle nodige weetjes voorziet…

Voor de reiziger uit onze tijd is Compostela een wonderbaarlijke en heerlijke plek, een middeleeuws fundament gebouwd op de ruïnes van een Keltisch-Iberische nederzetting, waar ooit het graf van de apostel Jakobus stond. Hoe oud deze stad ook is, naast die diep religieus-spirituele ziel heeft het zo’n dynamisch karakter. Het is een ontmoetingsplaats van pelgrims, reizigers, studenten en bewoners, die tussen eeuwenoude romaanse portalen, barokke façades en renaissancepaleizen, makkelijk hun weg vinden naar romantische pleinen, musea, terrassen, muziek, cafés en restaurants. Midden in de stad staat de beroemde kathedraal, als een ontvangstruimte, waar iedereen in en uitloopt of de pelgrimsmis probeert bij te wonen. En vóór de kathedraal de Plaza do Obradoiro, het plein waar de Camino eindigt. Dit prachtige plein vult zich elke dag, het hele jaar door, met de meest bijzondere taferelen: een plek van weerzien en afscheid, tranen die vloeien en vreugdekreten die klinken, een groep poserend voor de beroemde façade of een eenzame pelgrim die stil zijn plek vindt, tegen zijn rugzak aanligt en tuurt naar de hemel. Boven dit alles het beeld van de apostel Jakobus, Santiago, geflankeerd door de enorme klokkentorens, met z’n mantel, zijn stok en brede hoed. Hij ziet de mensen komen en gaan in dit schitterend decor van blond graniet. Waar kijkt hij naar? Over de stad? Over Galicië? Richting Finisterre? Moedigt hij de reizigers aan toch nog een stukje verder te gaan? Naar die legendarische plek, waar de aarde ophoudt en de oceaan begint, waar de muziek van Keltische doedelzakken en de wind zich neerleggen op het water, voor altijd…

Meer foto's zien van mijn reis naar Santiago de Compostela? Bekijk mijn fotoalbum!

Reis mee naar Compostela

Wilt u ook op reis naar Compostela? Maak dan een comfortabele Pelgrimsroute Compostela met de touringcar. Ik hoop u een keer te mogen begroeten op deze prachtige reizen!