Verlangen naar Griekenland

Door reisleidster Astrid | 08-03-2021

Heimwee heb ik deze dagen naar Griekenland. Kerst en het begin van het nieuwe jaar liggen maanden achter ons en nu de krokussen hun kopjes boven de grond uitsteken, begint het weer te kriebelen. Ik kan niet wachten naar mijn geliefde godenland af te reizen.

In gedachten ben ik er al en zie ik de donzige gele mimosabolletjes, roze bloeiende judasbomen en de oranje kelkjes van de granaatappelboom. Ik ruik geurige kruiden en zoete amandel-, olijf- en sinaasappelbloesem. Ver weg in de bergen knispert nog wat witte sneeuw. Nabij hoor ik de zee ruisen en klinkt een Griekse melodie begeleid door een bouzouki. Wat heb ik die prachtige Griekse taal gemist. Ik voel me glimlachen. Stress en somberheid glijden van me af.

Herboren in Griekenland

Zo eenvoudig is het om gelukkig en in balans te zijn. Een Grieks haventje, wat sardientjes geurend op een gril, tomatenschijfjes glinsterend van de olijfolie en de zacht klotsende zee. In het voorjaar is het nog te fris voor een duik, maar vanaf mei warmt het water snel op. Te midden van de visjes zwem ik dan rond. Als een kathársis, (een reiniging), zo ervaar ik deze momenten. Onderdompelen laat ik me in alles wat Griekenland zo rijk maakt. Cultuur, natuur, avontuur. Daarna voel ik me als herboren en geïnspireerd.

Niet voor niets behoren sommige Griekse (eiland)bewoners tot de gezondste mensen op aarde. Zij hebben geen medicijnen nodig. Zij dompelen hun geest onder in de Griekse natuur en laven zich aan het Griekse voedsel. Zei Griekse Hippocrates niet, laat uw voedsel uw medicijn zijn? En wees zijn voorvader, Griekse god van de geneeskunst Asklepios zijn leerlingen er niet op hoe belangrijk het is positief te blijven denken? De kracht van een gedachte kan een mens opbouwen als ook breken en ziek maken.

In evenwicht in Epidauros en Delphi

In Griekenland is het niet moeilijk ‘happy thoughts’ te hebben. In gedachten loop ik door Epidaurus (Asklepios’ thuis) heen met zijn geurende pijnbomen en zilte zeelucht. In de oudheid was het theater aldaar de plek voor ontlading van de psyche. Tijdens voorstellingen kwamen emoties als angst en woede vrij. Ook werd er gelachen en gehuild. Deze ontladingen lieten klachten van de sóma (lichaam) verdwijnen. Men hervond zijn balans en genas.

Ook Delphi is zo’n plek waar evenwicht hervonden kan worden. In het najaar, als de bergflanken hun herfstkleuren tonen, strijk ik er altijd even neer en sla aan het schilderen. Zo neem ik Griekenland in schetsen met me mee naar huis voor in de winter. Totdat de lente weer aanbreekt. Aan Persephone moet ik denken, die ’s winters in het Dodenrijk ver van haar moeder Demeter werd weggehouden. Demeter, de vruchtbaarheidsgodin liet dan het land verdorren. Maar in het voorjaar verscheen Persephone weer en kwam alles weer tot bloei. Zoals ook ik weer tot bloei kom als ik naar Griekenland terugreis…