Van Cobh naar Ellis Island
In april 2017 vertrok ik alleen naar mijn geliefde Ierland voor een trektocht op Beara Peninsula; een ongerept stukje Ierland gelegen in het zuidwesten. Ik vloog naar Cork en vandaar moest ik de bus nemen naar Glengarrif, het vertrekpunt voor de wandeltocht.
Naar Cobh
Maar bij aankomst had ik een klein probleem: de bussen van de nationale busmaatschappij reden al twee weken niet als gevolg van een staking, en ook voor mij maakten ze geen uitzondering. Er was wel een particuliere busverbinding maar die vertrok pas om 18.00 uur ’s avonds en aangezien ik al om 10.00 uur ’s ochtends landde, moest ik de hele dag in Cork doorbrengen. En daar had ik ook weer niet zo’n zin in.
Nu wist ik dat er een prachtig kustplaatsje was, ongeveer 20 minuten met de trein vanuit Cork. Dat leek mij een leuke besteding van deze dag, alleen, wat kon ik met mijn koffer doen? De hele dag met mijn koffer zeulen leek mij geen optie, ik moest deze dus ergens in bewaring geven. Nadat een taxichauffeur mij in het centrum van Cork had afgezet, ben ik met mijn koffer een hotel binnen gestapt en heb ik gevraagd of ik mijn koffer daar een paar uur mocht achterlaten. In Nederland zou dat misschien een probleem opleveren, maar zo niet in Ierland; vriendelijkheid en behulpzaamheid staan daar hoog in het vaandel.
Het plaatsje Cobh was mijn bestemming en dat bleek een goede keuze te zijn. Niet alleen vanwege het mooie weer, ik heb gedurende mijn 12 dagen verblijf in Ierland slechts één ochtend een miezerig regenbuitje gehad, maar vooral vanwege de relaxte sfeer die je daar proeft. Natuurlijk wilde ik niet alleen maar genieten van het mooie weer, maar ook nog mijn best doen om een beetje cultuur te proeven. Je bent tenslotte SRC reisleider.
Laatste eindstation voor Amerika
Maar wat zou Cobh nou te bieden hebben? Nou, historisch gezien best wel veel. Het was een stadje vol met monumenten waar er voor mij twee uitsprongen: Cobh (toen Queenstown geheten) was de laatste kustplaats die de Titanic aandeed voordat ze aan haar reis van Ierland naar New York zou beginnen. Maar ik was het meest onder de indruk van een standbeeld van Annie Moore, een meisje van 17 jaar oud dat in 1892 vanuit Cobh samen met haar broertjes van 15 en 12 vertrok naar New York om daar een beter leven op te kunnen bouwen.
Op zich voor de 19e eeuw niet zo bijzonder, er waren haar al miljoenen Ieren voorgegaan door bijvoorbeeld de Great Famine. Wat haar verhaal zo bijzonder maakt, is het feit dat zij de eerste immigrante was die in het nieuw geopende immigratiecentrum op Ellis Island aan land kwam. Er schijnt op Ellis Island ook een standbeeld van haar te staan. Het is mij vorig jaar niet zo opgevallen, maar als ik weer naar New York ga voor SRC dan zal ik haar zeker proberen te vinden. Pas dan is voor mij het cirkeltje rond.
Volg ons