The Sheltering Sky in Marokko
Als ik aan Marokko denk dan denk ik in kleuren en geuren. Ik zie het prachtige landschap voor me, het groen van de Atlasgebergtes, de goudschakeringen van de Sahara, de architectuur van de Koningssteden en uiteraard niet te vergeten de bijzondere bevolking.
Ondanks dat veel Marokkanen niet onder al te gemakkelijke omstandigheden leven staan vriendelijkheid en gastvrijheid hoog in het vaandel. Overal staat er een pot muntthee klaar waaruit u een glaasje thee aangeboden krijgt. Uit een hoogte schenkt men de thee uit de pot in het glas. Op die manier komt er schuim op de thee zoals dat hoort bij Marokkaanse thee. Daarnaast kunt u niet om de Marokkaanse humor en zelfspot heen. Denk maar aan Najib Amhali en Soundos El Ahmadi. Deze twee stand-up comedians zijn goede voorbeelden van de humoristische wijze waarop Marokkanen naar zichzelf en naar anderen kunnen kijken.
The Sheltering Sky
Een paar van mijn lievelingsfilms spelen zich af in Marokko en in Noord-Afrika. Deze films tonen de kleuren, passie, vurigheid en schoonheid die ik ervaar in Marokko. De film die voor mij al jaren op één staat is The Sheltering Sky, geregisseerd door Bernardo Bertolucci. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek geschreven door Paul Bowles. De hoofdrollen worden vertolkt door Debra Winger en John Malkovich. De film is in 1990 uitgebracht en het verhaal draait om het echtpaar Port en Kit Moresby, afkomstig uit New York. Samen met hun vriend Tunner reizen ze naar de Noord-Afrikaanse woestijn. Al vanaf het begin van de reis gedragen ze zich erg blasé. De reis is aanvankelijk een poging van Port en Kit om hun huwelijksproblemen op te lossen, maar al snel blijkt dat zij vrij onwetende en arrogante reizigers zijn die de gevaren die hen omringen niet doorzien.
Grenzeloos
Een beroemde quote uit de film is: “Omdat we niet weten wanneer we zullen sterven, gaan we het leven zien als een onuitputtelijke bron. En toch gebeurt alles maar een bepaald aantal keren, een heel klein aantal eigenlijk. Hoe vaak zul je nog terugdenken aan een bepaalde middag uit je kindertijd, een middag die zo diep in je zit dat je je geen leven zonder kunt voorstellen? Misschien nog vier of vijf keer? Misschien zelfs dat niet. Hoe vaak zul je de volle maan nog zien opkomen? Misschien wel twintig keer. En toch lijkt het allemaal grenzeloos...”.
Als kijker kom je er aan het eind van de film achter dat het allemaal niet grenzeloos is, maar dan heb je wel ruim twee uur kunnen genieten van de kleurige beelden die deze film brengt en ben je meegenomen in het adembenemende verhaal. Ik heb nog een paar films op mijn lijstje met favorieten staan, maar daar vertel ik u graag meer over als u met mij meegaat op reis door Marokko.
Reis mee naar Marokko
Wilt u ook het betoverende Marokko ontdekken? Ga met mij of een van mijn collega's mee op reis naar Marokko!
Volg ons