Overhaast uit Marokko - hulde aan kantoor
Normaal gesproken had u deze blog niet hoeven lezen en eigenlijk had ik ook geen tijd gehad om deze blog vandaag, woensdag 18 maart 2020, te schrijven. Als alles volgens plan was verlopen, zat ik nu met mijn gasten in Marokko onderweg naar de sfeervolle kustplaats Essaouira. En route waren we waarschijnlijk gestopt bij een markt die normaliter niet door toeristen bezocht wordt. Hier waren wij voor de lokale bewoners voor eventjes belangrijker geweest dan de aangeboden waren.
Maar ja, normaal gesproken geldt even niet in deze periode waar het coronavirus ons dagelijkse leven op de kop heeft gezet…
De mooiste zonsopkomt
Eigenlijk merkte we niks van het coronavirus in Marokko. Natuurlijk werd er over gepraat, maar het werd iedere keer snel opzij geschoven om te genieten van al het moois dat Marokko te bieden heeft. Zo ook op zaterdag 14 maart. Met nagenoeg het hele reisgezelschap waren we vroeg opgestaan om de zonsopkomst in de woestijn te bewonderen. Hoewel sommigen een beetje angst hadden om op een dromedaris gezeten naar het uitzichtpunt te rijden, besloot iedereen toch om die stap te zetten. Wat een prachtig gezicht, alle gasten op een dromedaris en dan als een karavaan richting de zandduinen. Er werd niet gesproken, de stilte en het landschap waren voldoende ingrediënten om te genieten van deze beleving.
Eenmaal weer terug in ons hotel genoten we van het ontbijt om vervolgens in de touringcar door te reizen naar onze volgende bestemming. We hoefden deze dag niet ver te reizen en zo was er voldoende tijd om nog mooie bestemmingen te bezoeken.
Halsoverkop naar Marrakech
Maar ja, toen kreeg ik even later het bericht dat Marokko had besloten om geen vluchten meer naar- en van Marokko toe te laten. Vanaf dat moment realiseerde ik me dat alles anders zou worden dan we van tevoren hadden bedacht…….. De hotline met ons kantoor in Groningen was geopend en vrij snel kreeg ik dan ook te horen dat SRC alles zou inzetten om ons als groep naar Nederland te krijgen. Een klein probleempje was wel dat wij ergens in de buurt van de woestijn zaten, waar geen vliegveld te bekennen was. Feitelijk zat er maar één ding op: zo snel mogelijk naar Marrakech rijden. Hakim, onze chauffeur, had er geen enkele moeite mee om aan deze tocht, grotendeels in het donker door het schitterende Hoge Atlasgebergte, te beginnen. Zo wist hij ons veilig om 23.00 uur bij het snel door SRC geboekte hotel in Marrakech te brengen.
Hotline met Groningen
Ondertussen werkte de hotline volop en iedere keer als mijn telefoon weer overging in de bus, was mijn supergezellige groep in gespannen afwachting welk nieuws ik te brengen had. Het beste nieuws zou nog even op zich laten wachten. Niet zo heel raar als je beseft hoeveel Nederlanders allemaal tegelijkertijd een ticket wilden bemachtigen om op tijd een vlucht te krijgen. Om 15.45 uur op de zondagmiddag kreeg ik het goede nieuws: voor maandagochtend waren er tickets gekocht voor alle gasten terug naar huis. De blijdschap en opluchting binnen de groep kan ik gewoon niet beschrijven.
De titel van deze blog ‘hulde aan kantoor’ wil ik bij deze dan ook nog even extra benadrukken. Mijn collega’s op kantoor in Groningen hebben alle lof verdiend voor het regelen van alles, waardoor we met z’n allen weer veilig in ons landje terug zijn: in één woord HULDE!
Volg ons