Nazomeren in mediterraan Zuidoost-Spanje
Als backpackende twintiger leerde ik de echte rijkdom van Spanje kennen. Zon, zee, strand en sangría bleken maar een fractie te zijn van wat het land allemaal in petto heeft. Kriskras rondtrekkend door de binnenlanden trof ik een interessante culturele lappendeken aan, met diverse talen en volken en een intrigerende geschiedenis. Ook de afwisselende natuur deed mij keer op keer perplex staan (en doet dat nog steeds).
Tevens merkte ik dat dat zo enerverende binnenland vaak pal achter, of zelfs áán de kustlijn ligt. De Grieken, Carthagers en Romeinen zetten niet voor niets voet aan wal aan de Middellandse Zeekust. Zo is Cartagena een stad waar u de oudheid tegenwoordig letterlijk en figuurlijk aan den lijve kunt ondervinden, zeker omdat het rijke Romeinse verleden van de tijdens de vorige eeuw nog wat sjofele havenstad steeds meer bovengronds komt. Deze uitvalsbasis van de Spaanse marine is daarmee aan het uitgroeien tot een nieuwe parel aan de Middellandse Zeekust en biedt – evenals Alicante, de startplaats van de reis Mediterraan Zuidoost-Spanje – eigenlijk alles wat mediterraan Spanje zo aantrekkelijk maakt: historie versus bruisend modern en mondain leven, archeologie versus gastronomie, indrukwekkende bergketens op een steenworp afstand van de azuurblauwe zee.
Verrassend Murcia
Het in een vallei gelegen Murcia is ook een van mijn favorieten. Op het eerste gezicht kent deze grote stad op zo’n 50 kilometer van de zee geen grote eyecatchers. Maar als u na het aangename slingeren door de talloze steegjes, langs de imposante kathedraal en via knusse pleintjes uitkomt op de Plaza de las Flores en daar kennis maakt met de originele groentegerechten uit de beroemde moestuinen uit de regio, dan merkt u dat hier veel origineels te ontdekken en genieten valt. En passant zal de vriendelijke ober – of de reisleider zelf – uitleggen hoe u een marinera moet eten zonder te morsen!
Na dit verplichte culinaire genot bezoek ik graag het indrukwekkende museum van de Murciaanse beeldhouwer Salzillo (helaas is dit museum op zondagen gesloten). Relatief onbekend buiten Spanje, maar werkelijk adembenemend. Zijn intense Christusbeelden worden ieder jaar tijdens de Heilige Paasweek gebruikt in de processies in de stad. Als tegenhanger gaan we ook even naar het casino. Niet om te gokken. Wél om achterover te slaan van prachtige (o.a. Moorse) binnenhuisarchitectuur en de mooiste biljartkamer die ik ooit zag.
Veelkleurig Zuidoost-Spanje
Ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Na een meanderende omweg door het binnenland met mooie uitzichten via het schilderachtige, in het Castilla-La Mancha van Don Quichot gelegen plaatsje Ayna – alweer een groeibriljantje dat nog niet veel mensen kennen – komen we aan in Valencia, dat ik op mijn duimpje ken, omdat ik daar al jaren werk als stadsgids. Ik neem u graag mee naar plekken via (soms persoonlijke) verhalen die u hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. Ook hier genieten we weer van het uitzonderlijk inspirerende mediterrane licht. Moderne architectuur en een puntgave historische stadskern; een cocktail met een Baskisch tintje en alle denkbare rijstgerechten; de rivierbedding van de Turia die een langgerekt park werd; urban art én de oude kunst van het zijde weven: Valencia heeft het allemaal. Deze inmiddels immens populaire stad aan zee vormt daarmee de klap op de vuurpijl van deze korte, veelkleurige Spanjereis in oktober, klimatologisch in deze regio de beste reismaand in het najaar, met een volop stralende zon, meer dan draaglijke temperaturen en heerlijk koele avonden.
Zie ik u dit najaar op de reis Mediterraan Zuidoost-Spanje?
Volg ons