Mijn Ierse Rose of Tralee
In de wintermaanden valt er op het platteland van Ierland, met uitzondering van de periode rond de kerstdagen, niet veel te beleven. Geen buitenlandse toeristen die komen genieten van de gezellige dorpen of de schoonheid van de natuur en ook de Ieren zelf trekken er in de wintermaanden niet veel op uit. Hoe anders is het in de maanden mei tot en met september: de Ieren ontwaken uit hun winterslaap en gaan massaal op vakantie in hun eigen land. En het liefste gaan ze naar plekken waar iets te beleven valt! In de wintermaanden hebben ze ten slotte al genoeg rust gehad in de dorpen, dus waarom zou je in de zomer ook nog eens de rustige natuur opzoeken?
Feest in Ierland
Gelukkig voor de Ieren organiseert ieder zichzelf respecterend dorp of stadje wel een één of ander feest of festival van minimaal drie dagen lang. De variatie is groot, van paardenraces in Galway tot de kroning van de Puck (geitenbok) in Killorglin: het is ieder weekend wel ergens feest, want daar gaat het natuurlijk om! De Ieren willen gezellig bij elkaar te zijn, een rommelmarkt aflopen, eten en natuurlijk happen in een pint of Guinness (en meestal blijft het niet bij die ene). Maar hoe mooi en gezellig al die feesten ook zijn, er is er één die boven alle andere staat, de verkiezing van de Rose of Tralee in augustus, een spektakel dat zelfs wordt uitgezonden op de nationale televisie!
In de jaren vijftig van de vorige eeuw zaten een paar zakenmensen van Tralee bij elkaar in de pub om te bedenken hoe ze Tralee weer op de kaart konden krijgen nu de paardenraces van Tralee steeds minder belangrijk werden. Eén van hen dacht opeens aan een song uit de 19e eeuw, waarin werd beschreven hoe een protestantse jongeman verliefd werd op de katholieke Mary. Een onmogelijke liefde, want hoewel ze in zijn ogen lovely en fair was, trouwen met iemand van een ander geloof was niet mogelijk. De zakenlui zagen hun kansen en zo werd in 1959 de eerste ‘Rose of Tralee’ gekozen.
Mijn Rose of Tralee
De eerste jaren deden er alleen maar dames uit Tralee mee, maar al snel werd dat uitgebreid tot dames in het graafschap Kerry (waar Tralee in ligt) en vanaf 1967 uit heel Ierland en van overzee, voor zover je van Ierse afkomst was. De Rose die gekozen wordt hoeft niet de mooiste te zijn, ze moet vooral voldoen aan de kwaliteiten die Mary, waar inmiddels een standbeeld voor is opgericht in het rozenpark in Tralee, bezat: lovely and fair.
Maar voor mij staat er al vast wie eigenlijk de verkiezing van de Rose of Tralee had moeten winnen en dat is Noreen, de cheffin in het restaurant van ons hotel in Tralee. Bij de tafelindeling heeft inmiddels al drie keer mijn naam verkeerd geschreven (Fritz, Fris, Flits), maar ze zorgt er wel voor dat alles voor mijn groepen tip top geregeld wordt: als ik ’s morgens op tijd wil vertrekken houdt ze andere groepen tegen zodat wij als eerste kunnen ontbijten.
De andere groepen zullen er anders over denken maar voor mij is Noreen lovely and fair!
Volg ons