Met een onderbroek door de bus van Vietnam
Op het moment dat deze blog geplaatst wordt, ben ik inmiddels weer terug uit mijn geliefde Vietnam, een land waarover ik al regelmatig geschreven heb, over de schoonheid, het lekkere eten, de bijzondere cultuur en zijn zeer vriendelijke bewoners.
De brommertjes van Vietnam
Over de economie van Vietnam heb ik nog nooit geschreven. Misschien is dat ook niet het meest boeiende onderwerp, maar als je het bekijkt vanuit de persoonlijke situatie van de Vietnamees, dan wordt het juist wel weer boeiend.
Er wordt mij wel eens gevraagd: ‘Waar gaan al die brommertjes nou weer naartoe?’ Duizenden zoeven je dagelijks voorbij en je hebt geen idee waar naartoe. Het kan natuurlijk zijn dat ze naar een gezellige afspraak gaan, maar heel vaak hebben ze wel weer iets zakelijks te doen. Een Vietnamees zoekt vooruitgang en zal daarom, naast zijn normale baan, er vaak ook nog iets anders naast doen waarmee geld verdiend kan worden.
Meestal is dat gewone onschuldige handel. Een Vietnamees kan nagenoeg altijd wel iets voor je regelen. Altijd kent hij wel iemand die precies datgene nodig heeft waar jij behoefte aan hebt. Meestal zeggen ze dan iets in de zin van ‘Ik breng u wel even naar mijn broer of zus’. Wij denken dan vaak ‘Goh, wat leuk dat hij me naar zijn familie brengt!’, maar broer of zus is vaak gewoon een aanspreekvorm voor iemand die je kent. Zo kan Son, één van onze gidsen in Vietnam, mij aanspreken als grote broer. Het woord ‘groot’ betekent dan dat ik een stuk ouder ben dan hij. Ik moet alleen oppassen dat hij geen ‘oom’ tegen mij zegt: dan ben ik pas écht oud!
De wasvrouw van Hoi An
Een grote zakenvrouw in het klein is mevrouw Anh in Hoi An. Zij heeft een zaakje vlak naast het hotel waar we meestal verblijven, het gezellige Ancient House Resort. We noemen haar (met respect) ‘de wasvrouw’, want als iemand je boeltje goed schoon kan krijgen, dan is zij het wel. Ik wijs mijn gasten altijd op haar. Zij doet het voor een derde van de prijs die een hotel ervoor vraagt. Bovendien krijg je je was prachtig gestreken en heerlijk geurend weer terug. Ach, woonde ze maar in Enschede…
Ze is ook heel slim: in de muur van haar huis zit een heel klein luikje, waar haar oude tante meestal achter zit. Als er dan weer gasten uit het hotel komen, snelt mrs. Anh naar buiten om vriendelijk gedag te zeggen. In de hoop dat er weer een beetje zaken gedaan kunnen worden, natuurlijk. Want behalve kleding wassen, kan je ook nog eens onder andere water, wijn, sigaretten en snoep bij haar kopen. Het huren van een brommer is ook geen probleem. En zo doen heel veel mensen in Vietnam dat: met iets beginnen en langzaam maar zeker door zuinig te leven je zaken uitbreiden, om uiteindelijk een financieel prettig leven te krijgen.
‘Oh,’ vragen mijn gasten wel eens ‘gaat het wel goed met de was? Kan ze alles van iedereen uit elkaar houden?’ Gelukkig meestal wel. Maar één keer is het voorgekomen dat ze een onderbroek over had. Of ik die even door de bus wilde laten gaan…
Volg ons