Memories van een reisleider

Door reisleider Frits | 29-04-2020

Grote kans dat u in de afgelopen weken of de komende maanden met SRC op pad zou gaan en had willen genieten van één van de vele bijzondere reizen die wij mogen aanbieden. Veel van deze reizen hebben inmiddels het stempel ´geannuleerd´ gekregen en hoewel ook ik niet in die glazen bol kan kijken, schat ik zo in dat reizen er de komende maanden ook nog niet in zal zitten. Super vervelend voor u als reiziger: u had zich er op verheugd om misschien eindelijk die ene, voor u zo bijzondere bestemming te gaan bezoeken en dan gaat het niet door vanwege covid-19.

En hoe vergaat het de reisleider die nu niet naar zijn favoriete bestemming kan gaan? Allereerst wil ik zeggen dat het hartverwarmend is om zo nu en dan een appje of een mail te krijgen van reizigers die met mij gereisd hebben en dan ook vragen hoe het nu met mij is. Om heel eerlijk te zijn, het viel eerst niet mee om thuis te zijn en niet te kunnen doen wat ik zo graag doe, reizen. Begrijp mij heel goed, dit is absoluut geen geklaag, het is alleen zo’n onwerkelijke situatie waar ik en mijn collega’s nu inzitten.

Een onvergetelijke reis

Voor de komende maanden had ik een prachtige reisplanning in Europa gekregen met volop afwisseling en het waarschijnlijke vooruitzicht om in het najaar en winter richting Azië te vliegen. Oh ja, het zou een hele drukke periode worden: veel dingen voorbereiden, opnieuw weer veel lezen zodat je tijdens de reis prachtige verhalen kunt vertellen over de diverse landen. Dat is een ritme wat ik gewend ben en daar geniet ik ook al bijna 14 jaar van. Het is een soms zeer intensief leven, maar daar krijg je ook veel voor terug. En daarmee bedoel ik niet alleen alle prachtige plekken die ik in al die jaren heb mogen zien, maar vooral ook de voldoening die het geeft als het gelukt is om je gasten datgene te geven waar ze naar hebben uitgekeken: een onvergetelijke reis.

Natuurlijk is het soms ook vermoeiend en dan is er niks heerlijkers om na een reis weer terug te zijn in mijn eigen stekkie in Enschede en te genieten van de rust. Maar geloof me, na ongeveer een week rust begint het alweer te kriebelen, ik word onrustig en wil weer op pad. Het thuis zijn heeft dan weer lang genoeg geduurd. Ik moet zeggen dat ik nu inmiddels geen last meer heb van die onrust. Ik heb me neergelegd bij de huidige situatie en geniet van de natuur in mijn omgeving, help mijn ouders een beetje, probeer de woestenij achter mijn huis weer ergens op te laten lijken en ondertussen mijmer ik over van alles en nog wat.

Foto’s en herinneringen

En dan zijn er ook van die momenten dat ik mijn favoriete stoel zit en al luisterend naar het nummer Memory van Barbra Streisand door mijn foto’s blader en dan komen al die herinneringen weer naar boven. Graag wil ik deze foto’s met u delen en misschien dat u dan, net als ik regelmatig, zegt ‘goh, wat is dat mooi, daar wil ik graag naar toe'.

Laten we hopen dat deze wens snel werkelijkheid mag worden!