Machu Picchu in Peru
In dit werk moet je oppassen dat je niet ongevoelig wordt voor de vele prachtige plekken en wereldberoemde kunstwerken die je dagelijks tegenkomt.
Immuun voor schoonheid
Toen ik als gids in de Vaticaanse musea werkte, hield mijn rondleiding altijd vlak voor de Sixtijnse kapel op, omdat het in de kapel stil moet zijn. Niet dat het ooit stil is, maar als gids mag je niks uitleggen. Voor mij is Michelangelo een van de grootste en meest gevarieerde artiesten die ooit geleefd heeft, maar als ik na een twee uur durende tour aankwam in de Sixtijnse kapel, liep ik altijd snel door naar de uitgang, zonder zelfs maar een blik omhoog te werpen. Ik wilde naar huis, de drukte uit.
Dit is echter niet altijd het geval. De plek die mij altijd weet te raken, hoe vaak ik er ook kom, is de verloren stad van de Inca’s, Machu Picchu. Misschien is het ook wel alle moeite die je moet doen om er te komen. Er zijn geen wegen naar Machu Picchu. Als toerist heb je twee mogelijkheden om er te komen. Of je gaat te voet, over het beroemde pad van de Inca’s. Je loopt dan drie dagen en op de laatste dag kom je bij het ochtendgloren aan in Machu Picchu en wordt je na deze lange tocht beloond met het uitzicht op een van de mooiste plekken ter wereld bij zonsopkomst.
De andere manier om er te komen, en de manier die de meeste toeristen er komen, is per trein. De prachtige treinrit, die van Cusco of Ollantaytambo afdaalt richting Aguas Calientes, het plaatsje aan de voet van Machu Picchu, neemt je mee door een prachtige vallei, langs de soms wild stromende Urabamba-rivier. Na even uitgerust te hebben in het hotel, neem je dan een busje dat de berg oprijdt. Al deze tijd blijft Machu Picchu verborgen. Ook boven aangekomen zie je nog niks. Je betaalt de entreeprijs en je volgt een pad en dan opeens zie je het. De verloren stad strekt zich uit aan je voeten. Het maakt niet uit hoe vaak ik er kom, het blijft zeer indrukwekkend. De plek zou zelfs zonder de stad adembenemend zijn.
De Inca’s
Het is niet voor niets dat de Inca’s de stad op deze plek bouwden. De natuur is overweldigend. De stad ligt ingesloten tussen twee bergen, de Machu Picchu, de ‘oude berg’ en de Huayna Picchu, de ‘jonge berg’. Wanneer ik over Machu Picchu uitkijk, denk ik ook aan het volk dat daar nog niet zo heel lang geleden heeft geleefd. De Inca’s zijn geen antieke beschaving. Hun beschaving leek eigenlijk wel een beetje op de beschaving van hun veroveraars, de Spanjaarden. Beide beschavingen waren pas recentelijk groot en machtig geworden, beide beschavingen hadden nieuwe volken overwonnen en een enorm rijk gesticht. Beide beschavingen werden gedreven door hun religie en hadden een sterke koning.
De maatschappij van de Inca’s zat echter heel anders in elkaar. De maatschappij van de Inca’s was een soort van verzorgingsstaat. Alle grond was van de Inca, de koning. Gezinnen kregen grond al naar gelang hun behoeften. Als een baby geboren werd, kreeg het gezin een nieuw stuk land om eten voor de baby te produceren en als een gezinslid overleed, werd een stuk land afgenomen. Inca’s betaalden belasting in de vorm van arbeid, de mita. Soms werden ze ingeschakeld voor grote bouwprojecten en soms werkten ze op het land voor de Inca. Van de opbrengst van dit land werden grote voorraden aangelegd.
De Spanjaarden verwonderden zich over deze enorme voorraden. Europa werd in deze tijd getroffen door enorme hongersnoden en de Europeanen zagen er een stuk ongezonder, bleker en minder gespierd uit dan de gemiddelde Indiaan. De Inca’s leden over het algemeen geen honger. Hele streken konden bevoorraad worden in het geval van natuurrampen, soms wel jaren lang. Chronisch zieken, weduwen, krankzinnigen en wezen kregen alles wat ze nodig hadden uit de gemeenschappelijke voorraden en hoefden geen werk te doen op de akkers. Oudere mensen van 50 tot 60 jaar oud hoefden slechts hulparbeid te doen en mensen ouder als 60 gaven alleen adviezen en hielden toezicht. Ook voor ongehuwde moeders werd op deze manier gezorgd. De gewone man had dus weinig privébezit en geld bestond niet, maar het lijkt erop dat ze behoorlijk tevreden waren.
Machu Picchu in Peru is ongelooflijk om naar te kijken en om doorheen te lopen. Als je daarnaast nog iets weet over de beschaving die de stad gebouwd heeft, dan neemt je bewondering alleen nog maar toe.
Volg ons