Iran: een paradijselijke reis

“We hebben een reis geboekt naar Iran, 2 weken.” “Wát? Iran? Is dat niet gevaarlijk? Durven jullie dat echt aan?” Verbazing alom bij toehoorders over dit reisdoel, maar: zeker evenveel verbazing bij ons vanwege deze, totaal onverwachte, reactie. Half Nederland had immers, naar ons idee, die mooie documentaireserie over Iran gezien, van Thomas Erdbrink? Vanwaar toch deze reactie? Die konden we alle twee niet zo goed plaatsen.

Vrolijke contacten met spontante Iraniërs

De rust en de vriendelijkheid die de Iraanse bevolking uitstraalde in de televisieserie, zagen we beiden terug tijdens deze uitgebreide individuele reis dwars door Iran, onder de hoede van een uiterst lieve en deskundige Iraanse gids. Hij reed ons door woestijnen, over en langs bergketens, van stad naar stad. Maar er was ook een tussenstuk per trein ingepland, zonder de gids, waarin we nóg meer de mogelijkheid kregen om gesprekken te voeren met Iraniërs, nieuwsgierige jongeren in ons geval. Dat werd een vrolijk gebeuren. In deze treincoupé, maar ook op straat, bij moskeeën, in paleizen en op pleinen: overal ontmoetten wij vriendelijke en totaal stressloze personen, die erg graag en spontaan zélf contact met ons zochten.

Gids met eindeloze kennis en prachtige verhalen

Legio selfies werden gemaakt, niet zozeer door ons, maar juist op verzoek van de Iraniërs zelf! Dit alles geduldig gadegeslagen door onze vriend, de gids, ja: vriend, dat werd hij namelijk binnen zeer korte tijd. Wat een kennis heeft deze man, verbazingwekkend. Achtergrondverhalen over historie, cultuur, maar ook over religie en politiek (geen probleem) schudde hij uit zijn mouw. Vaak resulterend in onze reactie: “Sjongejonge!” De meest fantasierijke gebouwen werden bezocht, koepels bedekt met blauw mozaïekwerk, glinsterende interieurs vol spiegel-mozaïek, ijskoepels en windtorens, verbluffend! Een prachtige Duizend-en-één-nachtsfeer, een sprookje van 2 weken.

En dan: steeds onze vragen, véle vragen die altijd maar weer geduldig werden beantwoord. Tot halverwege de reis onze goede vriend ineens stokte en onverwacht tijdens een rit ineens zélf een vraag stelde: “Atie, I’ve a question: what means Sjongjomme?“ Hilariteit alom na deze bijzondere vraag en nog meer toen onze begeleider na onze uitleg een bijzonder triest verhaal vertelde over de dochter van Profeet Mohammed waarop we alleen maar konden reageren met een treurig: “Sjongejonge!” Sindsdien viel dit stopwoordje bij gelegenheid ook uit de mond van onze gids! Wie weet maakt half Teheran inmiddels ook al gebruik van deze kreet.

Een paradijselijke reis

Overigens verkeren het Farsi en het Nederlands in dezelfde Indo-Europese taalgroep. Ons woord ‘paradijs’( prachtige omsloten tuin) komt uit het Farsi en niet voor niets: voor ons was dit een paradijselijke reis. Prachtige cultuur, ontroerende muziek, variatie in landschap én in klimaat. Zon in het zuiden, af en toe regen onderweg en in het noorden: een flinke sneeuwval. Dat laatste was goed voor ons na alle mentale indrukken, zo konden we meteen wat afkoelen. Maar niet zonder een verwensessie in een thermen-badhuis, gevoed door natuurlijke warmwaterbronnen! Iran: een land en een bevolking om van te houden!