Herinneringen aan de Krim

Daar stond ik even later, aan de Straat van Kertsj, waar de Krim ophield en de ferry naar de overkant vertrok, naar de Russische Federatie (nu is er een brug met treinverbinding). Maar door het boek wist ik dat het een bijzondere plek was: de oude Griekse nederzetting Panticapaeum. De archeologische site was nog te bezoeken. Ik had geen visum voor Rusland, dus verder kon ik niet. Dan maar langs de kust naar het westen.

Het was herfst, de meest schitterende kleuren sierden de bomen langs de kust. Wachtend op de druivenoogst voor de Krimsekt. En opeens doemt er een prachtige oude Genuese vesting op: Soedak, met museum. En ik als enige bezoeker. Verder ging het, naar Feodosia. En natuurlijk naar Jalta. Ik kon de kans natuurlijk niet laten lopen het Livadia-paleis te bezoeken, waar de conferentie van Jalta aan het eind van de Tweede Wereldoorlog had plaatsgevonden. Nog net zo ingericht, met de tafels en stoelen waar Stalin, Roosevelt en Churchill hadden gezeten en onderhandeld. Een voormalig tsarenpaleis.

Terug naar Simferopol voor een vlucht naar Lviv, waar ik bijzondere herinnering aan had. Daar was ik eind jaren tachtig bezig met een stadswandeling met onze SRC-groep toen we in een demonstatie verzeild raakten. Een van de eerste daar in de Sovjettijd. Een stad waar de geest van het Habsburgse rijk, uit de tijd dat de stad Lemberg heette, nog aanwezig was.

Genuezen, Grieken, Krim-Tataren, een prachtig eiland vol geschiedenis. En een mooi boek. En toen ik in Simferopol op het vliegtuig naar Lviv stapte had ik niet kunnen denken dat toen een paar maanden later... En in maart dit jaar... De rest is een tragische actualiteit.