Filmtip: Io sono l’amore, een ode aan Milaan

Door reisleider John | 26-04-2021

In 2009 kwam de film Io sono l’amore (Ik ben liefde) van de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino uit. Inmiddels is hij bij het grote publiek vooral bekend door zijn film Call me by your name uit 2017. Io sono l’amore is behalve een liefdes- én familiegeschiedenis ook een ode aan Milaan. Het begint al met de openingsscène van de film waarin we de hoofdstad van de regio Lombardije gehuld zien in prachtige witte sneeuw!

Het is, denk ik, niet overdreven om te stellen dat één van de hoofdrollen in de film wordt vertolkt door een gebouw: Villa Necchi Campiglio, het imposante huis waarin een groot deel van het verhaal zich afspeelt. De villa staat in de Milanese wijk Quadrilatero del Silenzio (Stilte Kwartier) en werd in de jaren ’30 ontworpen voor de familie Necchi door de architect Piero Portaluppi. De familie had zijn fortuin vergaard sinds de 19e eeuw met de Necchi-naaimachine. Modekoning Giorgio Armani betaalde in 2008 grotendeels de restauratie en renovatie van de villa. Hierdoor kon Villa Necchi Campiglio open worden gesteld als museum.

Niets is aan het toeval overgelaten

De echte hoofdrol in Io sono l’amore is weggelegd voor actrice Tilda Swinton, die ditmaal in de huid kruipt van een welgestelde dame. Er is een bijrol voor Marisa Berenson, voormalig model en kleindochter van de Italiaanse modeontwerpster Elsa Schiaparelli. Een andere bijrol is weggelegd voor Giangaleazzo Visconti di Modrone, familie van regisseur Luchino Visconti en beiden afstammelingen van de illustere Visconti-familie die de machthebbers van Milaan waren in de 14e en 15e eeuw.

Tilda Swinton wordt in de film gekleed door modehuis Jil Sander, waar op dat moment de Belgische ontwerper Raf Simons creatief directeur was. De mannen worden gekleed door luxe merk Fendi. De film werd dan ook genomineerd voor een Oscar voor beste kostuumontwerp.

Niets is aan het toeval overgelaten in deze film, want het oogstrelende eten dat we voorbij zien komen in diverse scènes is van de hand van sterrenkok Carlo Cracco. Hij is bekend als jurylid van de Italiaanse versie van Masterchef en zwaait de scepter over diverse toonaangevende restaurants in Milaan. Aan het einde van de film worden we nog getrakteerd op schitterende beelden van het Cimitero Monumentale, het grootste kerkhof van Milaan. Kortom: reden genoeg om deze film (nog eens) te bekijken!