FC Union Kultur!
Jaja, nu gaat reisleider Theo het ook nog over voetbal hebben. Het moet niet gekker worden. Voor de voetbalhaters onder u, blijf nog even hangen, want ik ga het niet over voetbal hebben! Geen gezeur over scheidsrechters die beter een blindengeleidehond kunnen aanschaffen, gemiste kansen voor open doel, blunderende keepers of corrupte bestuurders die er met de clubkas vandoor zijn gegaan.
FC Union Berlin is wel degelijk cultuur, maar dan in voetbalmaskering, Tarnung op zijn Duits. Er wordt zeker wel voetbal gespeeld in de wijk Köpenick aan de zuidoostkant van de stad Berlijn en zelfs op een hoog niveau, maar daar wil ik het niet over hebben. De club heeft een geschiedenis die in Nederland zijn evenknie niet kent en waarschijnlijk ook nooit gaat krijgen. Ik ga nu een paar schoten op u afvuren om de clubcultuur een beetje dichter bij te brengen.
Het stadion is voor een groot deel door de supporters verbouwd, omdat het niet voldeed aan de eisen van de tijd. In het jaar 2008-2009 werd er door 2.000 vrijwilligers flink gerestaureerd en een stuk bijgebouwd. Er worden 140.000 arbeidsuren geleverd! Er zijn zelfs supporters die ontslag namen bij hun bazen om dat levenswerk, het vernieuwde stadion te gaan bouwen!
Humor staat hoog geschreven bij de supporters van deze club. Dubbel onmogelijk, toch? Duitse humor en ook nog eens humor in het betaalde voetbal. Voor een prachtig voorbeeld verwijs ik u naar onderstaande foto: in het jaar 2014, toen het wereldkampioenschap voetbal gespeeld werd in Brazilië, werd het stadion ‘An der alten Försterei’ omgetoverd tot huiskamer maatje EXTRA LARGE met bijbehorend behang aan de wand, bijzettafeltjes en leeslampjes.
Zingen is van groot belang. Veel, hard, massaal en met overgave. Tekst vast en op melodie en soms zelfs worden er canons gezongen in dialoogvorm. Waarschijnlijk binnenkort zelfs meerstemmige zang? De kerstviering in het stadion is pure cult en altijd uitverkocht! Ook het eerste elftal zingt dan onder leiding van de trainer een lied. Opbrengst gaat naar een goed doel in de wijk Köpenick en soms ook daarbuiten.
De stadionspeaker staat in de pauze van de wedstrijd op de middenstip met microfoon in de hand (en niet in een skybox hoog en droog). Hij neemt de toestand in de club door en wenst clubleden die het moeilijk hebben sterkte, kondigt jubilarissen aan, doet overlijdensberichten en dat allemaal uit het hoofd. Gewoon omdat de goede man de mensen kent waarover hij het heeft.
Moedige supporters waren het in de DDR-tijd. F.C. Union Berlin was de vijand van de club van Erich Mielke, de voormalige Stasibaas. Bij de thuiswedstrijden ‘An der alten Försterei’ werd - en nu wordt het even technisch - bij een overtreding op een speler van de tegenpartij wel eens een muurtje geformeerd. Dan stond het thuispubliek gescandeerd te schreeuwen, die Mauer muss weg! U begrijpt dat het dan niet over het door voetballers van de thuisploeg geformeerde muurtje ging, maar over de grote Muur die Oost van West scheidde. Menig Unionsupporter werd na deze gevatte, gescandeerde opmerking door dienders en Stasi-medewerkers in elkaar gerost of erger nog opgesloten.
De clubkantine is een theaterstuk op zich. Honderden mensen, vriend en ook ‘de geliefde vijand’, genieten voor en na de wedstrijd van droge en natte consumpties (Bierchen und Boulette). Hier wordt de wedstrijd nog eens rustig doorgenomen, voordat er weer huiswaarts gegaan wordt. Vurig en contemplatief gaan hier samen. Snappen doe ik het ook niet…
Nina Hagen, die het clublied zingt, soms zelf live vanaf de middenstip met ondersteuning van 22.012 Unionisten (meer mensen mogen niet in het stadion!) die altijd aanwezig zijn en het clublied uit het hoofd meezingen. Ik zei toch dat het over cultuur zou gaan en niet over voetbal.
Lieve SRC-ers ik zou willen afsluiten met de groet UNVEU, die veelal gebruikt wordt in en om het stadion als je gelijkgestemden tegenkomt (Und Niemals Vergessen Eisern Union).
Sportkulturgruss, Theo
PS: Wilt u ook cultuur ontdekken in Duitsland? Laat u inspireren door onze reizen naar Duitsland.
Volg ons