Een Indonesische zonsopgang
Toen SRC mij vroeg of ik een reis wilde leiden naar Indonesië, hoefde ik niet echt lang na te denken. Het is gaaf om als reisleider een nieuw land te mogen bezoeken! Alleen zag ik in januari op het internet allerlei beelden van overstromingen in Jakarta en ik vroeg me eerlijk gezegd af of het wel zo’n goed idee was om in het regenseizoen naar Indonesië te gaan.
Regenseizoen in Indonesië
Maar de goden (welke dat ook mogen zijn, in Indonesië worden er vele aanbeden) waren ons tijdens de reis meer dan goed gezind: de regen viel eigenlijk alleen maar aan het einde van de middag of ’s avonds. De hele reis hebben we nergens last van gehad. We hebben als groep vaak tegen elkaar gezegd dat het heerlijk reizen is tijdens het regenseizoen!
Toch was de angst voor regen en bewolking voor velen een reden om niet mee te gaan op de excursie naar de Bromo-vulkaan, waar bij goed weer een spectaculaire zonsopgang te bewonderen is. Maar ja, wat het als het bewolkt is? Dan zie je niks…
Uiteindelijk zijn we slechts met z’n drietjes op pad gegaan. ’s Morgens (dat klinkt vriendelijker dan ’s nachts) om half twee stapten we samen met een chauffeur en een gids in de auto die ons naar de Bromo zou brengen. En ja hoor, de sterren stonden hoog aan de hemel. Toen wisten we al bijna zeker dat het goed zou komen.
Na twee uur rijden stapten we over in een jeep en hobbelden lekker verder naar een nog hoger gelegen plek, op circa 2.800 meter, waar we om 04.00 uur aankwamen. Wij hadden ons goed voorbereid op de kou (wat is nou 5 graden voor een Nederlander?), maar een Indonesische jongeman die met ons meeging in de jeep, moest zich verkleden als Eskimo om te overleven.
De Bromo Vulkaan bij zonsopgang
Na een kop koffie gedronken te hebben, liepen we naar ons eerste doel: een plek waar je een schitterend overzicht kon hebben over de Bromo en de nabijgelegen andere vulkanen. Het was natuurlijk nog aardedonker op dat moment en we zagen nog helemaal niets, behalve de maan en de sterren. Ook al mooi, trouwens.
Langzaam maar zeker ontvouwde zich voor ons een schitterend schouwspel: de nacht ging over in de dag, de lucht werd lichter, roze, rood en onder ons zagen we steeds meer de contouren van de vulkanen zichtbaar worden, met als heel bijzonder hoogtepunt de rook die uit één van de vulkanen tevoorschijn kwam, adembenemend.
Maar het was nog niet afgelopen: na een ontbijt en de koffie gingen we met de jeep naar beneden, om over te stappen op hele kalme kleine paarden. Die brachten ons tot aan de voet van de Bromo. Nog 265 treden omhoog en daar stonden we dan, met z’n drietjes (Eskimo niet meegeteld) met een zeer voldaan en gelukkig gevoel. Wij hadden de Bromo bij zonsopgang gezien!
Volg ons