Een Chinese vrouw - deel 9
Met de woorden van Diana in mijn achterhoofd dat het geen shopping zou zijn, stapten we uit bij de werkplaats waar die bijzondere jade-sieraden gemaakt zouden worden. We waren met z´n allen reuze benieuwd! Op het moment dat we die werkplaats binnen waren, wist ik werkelijk niet wat ik zag. Volgens mij had ik van mijn leven nog nooit zo’n grote winkel gezien! Diana had mij in het geheel niet de waarheid verteld; ik was volledig in haar mooie praatjes getrapt.
Gezichtsverlies
De SRC-gasten die er destijds bij waren zullen wel herinneren hoe ik reageerde: de stoom kwam zowat uit mijn oren, mijn ogen spuwde vuur richting Diana. Zelden was ik zo kwaad geweest op een lokale gids en zonder ook maar één woord aan te horen van die zogenaamde afstammeling van een Tibetaanse prinses verzocht ik mijn gasten om direct weer de touringcar in te stappen. Ik wilde geen minuut langer deze schertsvertoning meemaken. Daarmee was het verhaal nog niet afgelopen, want even later kwam Diana woedend op mij af met de mededeling dat ik, door mijn directe vertrek, haar gezichtsverlies had laten lijden tegenover deze Tibetaanse dame en al het personeel dat daar werkte.
Jarenlang heeft er in de brochure van SRC bij één van de China-reizen een foto gestaan van Diana en ondergetekende. De neutrale kijker zag daar misschien een onschuldig onderonsje in tussen de reisleider en de gids. Niets was minder waar, we hadden een zeer heftig gesprek over wat er zich nu had afgespeeld. Zij bleef erbij dat wat ik gedaan had, haar gezichtsverlies laten lijden, absoluut niet kon, zoiets deed je niet als je met elkaar samenwerkten. Mijn reactie was natuurlijk dat ze gewoon tegen mij gelogen had en daardoor had ik ook niet de waarheid aan onze gasten verteld. Feitelijk had ik door haar verhaal zelf ook gezichtsverlies geleden bij onze gasten.
9 is het hoogste en daarmee het mooiste getal
Ook tijdens de daaropvolgende lunch zaten we als twee ijspegels tegenover elkaar. Het leek erop dat dit niet meer goed zou komen tussen ons. Dat was natuurlijk ook niet de bedoeling; onze gasten zouden hier uiteindelijk ook de dupe van worden en dat was iets wat we beiden niet wilden. Hoewel het geheel indruiste tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel zat er maar één ding op: mij nederig opstellen door mijn excuses aan te bieden voor het directe vertrek uit die winkel waardoor zij gezichtsverlies had geleden.
In de Chinese gedachtegang leed ik door mijn excuses eigenlijk ook weer gezichtsverlies en om dat direct te kunnen compenseren antwoordde Diana mij dat mijn excuses aanvaard waren en dat ik verder een goede reisleider was, die laatste opmerking gaf mij weer gezicht. Het mooie in China is dat het daarmee ook weer helemaal goed is. Je kunt gewoon weer op de oude voet verder werken. Hoewel Diana tegenwoordig geen gids meer is, maar haar eigen theehuis en restaurant is begonnen in Lijiang, bezoek ik haar nog iedere keer als ik daar ben.
Hiermee is in 9 delen een einde gekomen aan mijn blogs over een Chinese vrouw. Wellicht had ik er ook 10 kunnen schrijven, maar aangezien 9 het hoogste en daarmee mooiste getal is, vond ik het goed om hiermee te eindigen.
Chinese vrouwen zullen er vast nog veel voorbijkomen in de nieuwe zevendelige serie De wereld van de Chinezen van Ruben Terlou die sinds 10 januari iedere zondagavond op NPO 2 te zien is. Ik ga zeker kijken.
Volg ons