Een Chinese vrouw - deel 6
Al lachend zei die nette meneer dat het geen 150 RMB maar 150 euro moest zijn, hij vond het wel een beetje dom van mij om te denken dat zo’n mooie vrouw maar 150 RMB kostte. Daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in en langzaam maar zeker begon ik te beseffen dat ik mezelf onbedoeld aardig in de nesten had gewerkt, Ik was niet van plan om 150 euro te betalen, bovendien had ik dat ook niet bij me.
Al het geld van de gasten voor de fooienpot en optionele excursies had ik gelukkig veilig opgeborgen in mijn kluisje op de hotelkamer. Het enige wat ik bij me had was mijn onafscheidelijke rugzak met daarin mijn portemonnee met ongeveer 75 euro aan Chinees geld. Toen ik vertelde dat ik niet zoveel geld bij me had, sprak de nette meneer de voor mij nog altijd legendarische woorden “You have a big problem sir” .
Het probleem werd nog groter toen er plotseling iemand de kamer binnen kwam en een bonnetje overhandigde aan de nette meneer, die mij daarop dan ook vertelde dat mijn twee (zogenaamde) vrienden boven in de (zogenaamde) bar een fles whisky hadden gedronken en dat ik volgens hen de rekening zou gaan betalen. Het moet een zeer goede fles zijn geweest, want er kwam nog eens 500 euro bij. Het leek er op dat ik in tien minuten 650 euro lichter zou worden. Alleen had ik natuurlijk dat geld niet bij me en was ik eerlijk gezegd ook niet van plan om dat te betalen.
Ondertussen zag ik in mijn hoofd allerlei beelden voor me. Frits in elkaar geslagen liggend in de goot, of vastgebonden in een vies donker hok. In ieder geval het einde van een misschien veelbelovende carrière als reisleider. Zo triest, het was allemaal nog maar net begonnen met deze tweede reis voor SRC.
Veilig weg uit deze kamer
Van de nette meneer mocht ik op het hartvormige bed gaan zitten wat overigens niet anders voelde dan een rechthoekig bed. Vriendelijk als hij was, bood hij me zelfs een sigaretje aan. Het moet een mooi gezicht zijn geweest, angstige Frits zittend met een Chinese man op dat bijzondere bed. Dat sigaretje hielp mij om rustig te worden en ik besefte dat ik zélf met een oplossing moest komen om weer veilig in mijn hotel te komen. Ik vertelde de nette meneer dat ik zoveel geld niet bij me had. Ik liet hem de inhoud van de rugzak zien. Maar vertelde ik, in mijn hotelkamer lag veel meer geld. Niet dat ik van plan was om dat geld aan deze oplichter te betalen, maar ik wilde maar één ding, veilig weg uit deze kamer.
Oplichter ging even overleggen met de twee breedgeschouderde mannen en ja, ze vonden het prima als ik met deze twee brede Harry’s naar mijn hotel zou gaan om hen het geld te overhandigen. Toen de Harry’s en ik het gebouw uitgingen stond daar al een auto klaar om ons naar mijn hotel te brengen. Dat was niet helemaal mijn bedoeling, wie garandeerde mij dat die auto inderdaad naar mijn hotel zou gaan? In minder dan een seconde besloot ik om het anders aan te pakken. Er waren best veel mensen op de straat en bovendien was het maar ongeveer tien minuten lopen naar mijn hotel. Zouden de Harry’s hier mee akkoord gaan of niet?
Ik zei hen wat ik van plan was en begon te lopen. Zij besefte heel goed dat ze in de drukke straat mij moeilijk konden dwingen om in de auto te stappen. Er zat voor hen dus niks anders op dan mij te volgen naar het hotel.
Maar of ze hun geld ook hebben gekregen, bewaar ik voor volgende deel.
Volg ons