Een Chinese vrouw – deel 1

In datzelfde verhaal schreef ik ook dat ik mij prima vermaakte met van alles en nog wat. Dat was ook absoluut zo, maar al snel begon er toch ook weer onrust te komen. Weken achter elkaar niets zinnigs doen is niet echt aan mij besteed en bovendien had ik ook geen zin om te lang mijn hand op te houden bij het UWV. Ik wilde gewoon weer werken voor mijn geld.

Terug in de accountancy was voor mij geen optie: alleen het idee al om me het grootste gedeelte van de dag met die saaie cijfertjes bezig te houden, bezorgde mij al nachtmerries, Bovendien denk ik ook niet dat ik daar nog zou worden aangenomen, te lang uit dat wereldje geweest. Ondanks dat ik besefte dat veel werkloze mensen zich hernieuwd op de arbeidsmarkt zouden gaan storten en dat ik als zestigjarige niet overal direct de eerste keus zou zijn, had ik bij het zoeken naar een (tijdelijke) nieuwe baan toch voor mezelf de eis gesteld dat ik in die nieuwe baan contact met mensen zou hebben. Dat ik ook iets zou kunnen betekenen voor mensen, hoe klein en in welke vorm dan ook.

Minder sexy dan reisleider zijn

Het is me gelukt en sinds medio juli werk ik bij de Belastingtelefoon. Iemand zei laatst tegen mij dat dit op verjaardagsfeesten toch wat minder sexy klinkt dan reisleider zijn. Daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in, maar aangezien er in deze periode geen verjaardagsfeesten worden gehouden, hoef ik mij daar ook niet druk om te maken! En hoewel ik in het begin vreselijk moest wennen aan de hele dagen zitten, gaat me dat ook steeds beter af. Gelukkig heb ik mijn dagelijkse beweging door iedere dag op mijn fiets naar Hengelo te fietsen, helemaal prima zo.

Mijn nieuwe collega’s vragen wel eens of ik mijn oude leven, het reizen over de wereld, niet mis. Ik kan dan natuurlijk niet anders dan deze vraag bevestigend beantwoorden, maar het is gewoon zoals het nu is en gelukkig kijk ik zelf liever naar de mogelijkheden van dit moment dan te blijven hangen in de onmogelijkheden. Het klinkt misschien raar, maar het is alsof ik nu pas goed besef hoeveel mooie plekken ik in mijn werk als reisleider heb mogen bezoeken. Iedere keer als er op de televisie een land in beeld komt, waar ik ooit geweest ben, maakt mijn hart weer een klein sprongetje en zucht ik ‘oh, wat was dat toch mooi’. Wat mag ik mij rijk voelen dat ik daar geweest ben.

Misschien vraagt u zich af, wat heeft dit allemaal te maken met de titel van deze blog? Wie is deze Chinese vrouw? Heeft Frits een Chinese vrouw? Sorry, aangezien dit verhaal anders te lang zou worden, schrijf ik daar in het volgende deel over.