Een Cambodjaanse bruiloft II
Het is de dag van de bruiloft van mijn Cambodjaanse dochter. Half zeven ’s ochtends zou het feest beginnen en of ‘daddy’ er maar voor wilde zorgen om op tijd aanwezig te zijn, zo werd mij vriendelijk maar dringend verzocht. Nu ken ik de Cambodjanen een beetje, dus 7 uur achtte ik vroeg genoeg.
Cambodjaanse gebruiken
En ja hoor, toen ik daar aankwam, waren de voorbereidingen nog in volle gang! Ik had nog wel een half uur langer in bed kunnen liggen, hoewel ik deze gezelligheid ook weer niet had willen missen.
In Cambodja is het de gewoonte dat alle gasten zich verzamelen bij het huis van de bruidegom en van daaruit gezamenlijk naar het huis van de bruid lopen. Nu zijn beiden in dit geval wees, dus een ouderlijk huis is er niet echt, daarom had iedereen zich verzameld bij het nabij gelegen schoolplein. Daar waren stoelen neergezet en op iedere stoel had de bruidegom een zilveren schaal met een cadeau (koekjes, fruit, groente, vlees, et cetera) neergelegd. Het is dan de bedoeling dat de gasten deze meenemen naar het huis van de bruid en deze cadeaus namens de bruidegom aanbieden aan de moeder van de bruid, in dit geval de ‘moeder’ van het weeshuis.
Toen we dit plechtig gedaan hadden, was het wachten op de bruid. Zo rond een uur of acht verscheen ze in haar prachtige kleding. Ik herkende haar bijna niet, de make-up had een heel ander iemand van haar gemaakt, voor mij was ze een prinsesje, zo mooi! Oh wat was ze zenuwachtig in het begin maar toen de ceremonies eenmaal begonnen, verdween dat gelukkig al snel. Want daar draait het die dag om, ceremonie na ceremonie, in totaal zeven (voor iedere dag één). Dit kan maar liefst twee dagen duren, maar gelukkig hadden zij het beperkt tot één dag. Tussen de ceremonies door werd er ook goed gezorgd voor de inwendige mensen: een paar oudere dames waren de hele tijd bezig met koken, alleen jammer dat er geen koffie was, daar snakte ik soms naar.
Cambodjaanse haarknipceremonie
Bij iedere ceremonie moet het bruidspaar en de bruidsmeisjes en -jonkers een andere kleur kleding aandoen. Gelukkig kun je dat allemaal huren anders werd het een erg kostbare zaak. Vraag me niet wat iedere ceremonie nou precies inhoudt, maar het gaat er in ieder geval om dat het bruidspaar maar heel gelukkig mag worden en dat ze gezonde kinderen mogen krijgen.
Waar ik me het meeste zorgen om had gemaakt, was de zogenaamde haarknip-ceremonie: zou ik écht haar mooie haar moeten afknippen? Gelukkig ging de ‘moeder’ van het weeshuis mij voor en gewapend met schaar en kam zag ik haar net doen alsof ze het haar af ging knippen, het mooie haar was gered! Voor mij dus ook appeltje eitje zou je zeggen, maar geloof het of niet, ik was blijkbaar zo zenuwachtig dat ik van schrik de schaar liet vallen. Dat vonden de Cambodjanen natuurlijk prachtig, zo’n domme Hollander die niet eens een schaar kan vasthouden. Gelukkig had het verder geen consequenties: toen ik hen aan het einde van deze ceremonie een spiegel voorhield, knikten ze allebei instemmend: ik had het haar goed ‘geknipt’.
Ik zou nog pagina’s meer kunnen schrijven, maar helaas, de schrijfruimte is beperkt. Wat ik toch niet kan laten om te schrijven, is het mooie nieuws dat ik bij goede gezondheid aan het eind van deze maand opa word: opa Frits, klinkt niet verkeerd!
Volg ons