De schoonheid van Italië
Nippend aan een prosecco op het Piazza del Populo in Ascoli Piceno, een van de mooiste Italiaanse pleinen, mijmer ik wat de aantrekkingskracht is van Italië. De clichés van zon, zee en strand dringen zich meteen op.
Wat maakt het zo aantrekkelijk?
Terecht, want ook voor mij is Italië de allerbeste vakantiebestemming om elke zomer met man en kinderen naartoe te gaan. Daarnaast maakt het mooie weer mijn werk als reisleider ook eenvoudiger. Immers: elk land ziet er beter uit in de zon dan in de regen. En mijn gasten verwachten eigenlijk ook wel dat het in Italië altijd mooi weer is.
En dan is er natuurlijk nog het lekkere eten. Ik heb net een heerlijk bord verse pasta met groene asperges gegeten en geniet nog na van de eenvoudige en smaakvolle producten en de zorg waarmee het eten is klaargemaakt.
Ik sluit mijn ogen in de voorjaarszon en peins verder. Hmmm, wat trekt me nog meer, behalve het klimaat en de culinaire eenvoud? Ik open mijn ogen. Meteen zie ik twee elegante dames, die zojuist zijn aangeschoven in het restaurant. Waarschijnlijk moeder en dochter. Beiden zien eruit om door een ringetje te halen. Hoe modieus zijn de Italianen! En dat doet me denken aan iets dat me een paar dagen eerder was opgevallen.
Schoonheid zit in het DNA
We reden met de touringcar door het centrum van Pesaro, ook in de Marken. Ik keek naar buiten en ik zag een fietser ons passeren. Hij was lang, voor Italiaanse begrippen, en onberispelijk gekleed. Een legergroene broek en dito half hoge laarzen, een beige halflange regenjas en een sjaaltje in dezelfde twee kleuren. Haren keurig gekamd, en rustig fietsend met een bruine aktetas aan het stuur. Zijn outfit was volledig op elkaar afgestemd en met elegantie en mannelijkheid gedragen.
Dit is geen uitzondering in Italië, waar ‘la bella figura’ de rode draad in het leven is. Je kunt op welk terras dan ook gaan zitten en je ziet de ene na de andere schoonheid (m/v) langslopen. Nog steeds nippend aan mijn prosecco, denk ik hierover na. Ik wijt het aan een aangeboren gevoel voor schoonheid. Het lijkt wel in het Italiaanse DNA verankerd te zitten.
Ik constateer dat dit voor mij meteen ook de verklaring is voor de grote hoeveelheid kunst die in Italië is gemaakt. Vroeger waren het vooral de hogere kunsten: schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur. Vandaag de dag is het design: in de auto-industrie, de mode en meubels. Kunst die je op elke straathoek kunt vinden. Of het nu een palazzo, een FIAT 500 of een onberispelijk geklede man of vrouw is, de schoonheid van de kunst is overal.
En dát aspect is misschien voor mij nog wel het allerbelangrijkste van Italië: de aandacht voor de esthetiek, de schoonheid van het land. Daar kan ik me evengoed aan warmen als aan het aangename lentezonnetje hier op dit terras. Ik zet mijn zonnebril weer op, sluit mijn ogen en geniet verder...
Volg ons