Cao Dai en Cu Chi in Vietnam
Vandaag is opnieuw een bijzondere dag, allereerst gaan we met de touringcar naar de belangrijkste tempel van de Cao Dai, ongeveer 80 kilometer verwijderd van Ho Chi Minh Stad. De nog jonge (circa 90 jaar) religie van de Cao Dai kom je alleen maar tegen in het zuiden van Vietnam, oneerbiedig gezegd is het een mengelmoes van alle wereldreligies en dat levert een kleurrijk schouwspel op.
Cao Dai in Vietnam
Vier keer per dag komen de priesters en andere gelovigen bij elkaar om een dienst bij te wonen, en omdat 6.00 uur ’s morgens wel erg vroeg is, kiezen wij voor die van 12.00 uur. We zijn er al mooi op tijd en zo kunnen we eerst door de tempel lopen, die door alle kleuren, bijzondere beelden en foto’s (van onder anderen hun heiligen Lenin, Jeanne d’Arc, Churchill en Shakespeare) goed de sfeer weergeeft van dit geloof. Staande op de balustrade van de tempel zien we onder ons de gelovigen in hun witte, rode, blauwe of gele kleding onder begeleiding van een aantal muziekinstrumenten hun gebeden opzeggen. En of je nu gelovig bent of niet, je raakt vanzelf gefascineerd door de bezieling van al deze mensen.
Tunnelstelsel Cu Chi in Vietnam
Een groter contrast met de tempel is niet mogelijk als we ’s middags Cu Chi bezoeken. Hier bevond zich ooit een indrukwekkend stelsel van tunnels waar de Vietcong zich wist te verschuilen voor de Amerikaanse soldaten. Wij lopen daar overdag in het zonlicht, maar ik probeer mijn gasten zich te laten voorstellen hoe het geweest moet zijn voor de jonge Amerikaanse soldaten die daar in het donker op zoek waren naar de VC. Het moet werkelijk zeer angstaanjagend zijn geweest. Iedere keer liepen de soldaten het risico of vanuit de loopgraven beschoten te worden door de VC óf terecht te komen in een van de vele valkuilen en gespiest te worden door vlijmscherpe bamboestaken.
We gaan op zoek naar een authentieke ingang van de tunnel, maar doordat die ingangen goed zijn gecamoufleerd is dat een onmogelijkheid. Gelukkig weet onze gids wel zo’n ingang te vinden en de slankste onder ons wagen een poging hier in te komen, een dappere onderneming! Even verderop ligt nog een stuk tunnel waar we doorheen kunnen kruipen, natuurlijk inmiddels verbreed voor ons westerlingen, maar als je daar op je hurken doorheen loopt, dan krijg je al puffend en zwetend toch heel even het gevoel hoe het geweest moet zijn voor de VC om daarin te leven.
Als we later weer in de touringcar zitten voor de terugrit naar ons hotel, zie ik alle ogen langzaam maar zeker dichtvallen, vermoeid van deze mooie en indrukwekkende dag.
Volg ons