Bijgeloof werkt
Na acht maanden afwezig te zijn geweest, kwam ik eindelijk weer eens in mijn geliefde Vietnam. Het weerzien was als vanouds weer zeer hartelijk, alsof ik niet weggeweest ben uit Hanoi. Een ding was echter nieuw voor mij, de volgende dag werd ik opeens in Hanoi geconfronteerd met regen, niet zo’n klein beetje, nee met bakken tegelijk kwam het uit de lucht. Och jee, hoe moest dat de volgende dag nu gaan als we met de roeiboten over de Zwaluwstaartrivier gevaren zouden worden? Zou het dan wel droog zijn?
Een regenachtig welkom in Vietnam
Nee hoor, ook deze dag begon zeer nat en ik zag deze prachtige tocht al letterlijk in het water vallen. Maar zo simpel als het leven kan zijn, hebben we dit praktisch opgelost: ter plekke hebben we allemaal poncho’s gekocht – het was een goede dag voor de verkoper – en al zingend in de roeiboten lieten we de regen langs ons heen glijden, de tocht was nog steeds prachtig!
Halong Bay verliep gedeeltelijk droog en bij aankomst in Hué scheen zo maar de zon; iedereen maar snel daar een foto van maken wat we wisten niet hoe lang dat nog zou duren. Niet lang, want de volgende dag toen we de prachtige Citadel gingen bezoeken hadden we de poncho’s weer hard nodig en ’s middags stonden de straten helemaal blank: geen riksjatocht deze keer.
Door de regen in Hoi An
In Hoi An begon het de eerste avond te regenen en samen met Son zat ik op een overdekt balkon van het restaurant. En als het op zo’n moment begint te regenen dan krijg ik diep respect voor de Vietnamezen; waar wij zo snel mogelijk zouden schuilen om de regen maar te ontlopen, daar komen de Vietnamezen massaal op de fiets, in poncho gehuld, naar het centrum om paraplu’s en poncho’s te verkopen aan de toeristen. Ik vind dat zo geweldig om te zien: geen gezeur maar geld verdienen!
Tijdens de stadwandeling de volgende dag miezerde het een beetje en ik vond dat het nu maar eens tijd werd voor wat droogte en zonneschijn. In de ‘tempel’ van de Fukiengemeenschap kan je tegen betaling allerlei wensen opschrijven die dan een bepaalde tijd daar blijven hangen. Ik heb er maar eens 100.000 dong (circa 3,50 euro) tegenaan gegooid en heb de wens opgeschreven dat we iets meer zonneschijn mochten krijgen.
Of je het nou gelooft of niet, uit de tempel gekomen was het in ieder geval droog en toen we vanochtend aan de schitterende fietstocht begonnen, brak de zon opeens door en kregen we een strak blauwe lucht te zien. Een groot aantal van de groep is dan ook na de fietstocht heerlijk aan het brede strand gebleven, wat een vakantiegevoel zo. En zo zie je maar weer, een klein beetje bijgeloof kan werken…
Volg ons