Bezienwaardigheden Mongolië

Het Gandanklooster, ook bekend als Klooster Gandantegchinlen is een in Tibetaanse stijl gebouwd klooster in de Mongoolse hoofdstad Ulaanbaatar. De Tibetaanse naam betekent vrij vertaald ‘grote plaats van complete vreugde’. In het klooster verblijven 150 monniken. Het klooster werd in 1835 gesticht en groeide uit tot het belangrijkste centrum voor boeddhistische leer in Mongolië. In de jaren '30 van de vorige eeuw werden veel kloosters in Mongolië vernietigd (op aandringen van Jozef Stalin). Het Gandanklooster bleef gespaard, maar moest in 1938 wel haar deuren sluiten. In 1944 werd het klooster heropend en was jarenlang de enige toegestane boeddhistische tempel in Mongolië. Pas in 1990 kwam er met de val van het marxisme een eind aan de beperkingen van godsdienst in het land. Sinds 1994 staat het klooster onder bescherming van de Mongoolse overheid.

Dit nationaal park ligt circa 95 kilometer ten westen van Ulaanbaatar en strekt zich uit over het Hentigebergte en de westelijke uitlopers van de Mongoolse steppe. Het centrale deel van het reservaat is bergachtig, met steile zuidelijke hellingen en ondiepe noordelijke hellingen. In 1993, één jaar na de succesvolle herintroductie van het przewalskipaard, kreeg het gebied de status van nationaal park. Het Nederlandse echtpaar, Jan en Inge Bouwman, hebben zich ingezet voor het behoud van het przewalskipaard en de herintroductie van de soort in Mongolië. De przewalskipaarden in het fokprogramma werden eerst geacclimatiseerd in natuurgebieden in Nederland, Duitsland en Askania-Nova in Oekraïne. Khustai nationaal park werd uitgekozen vanwege de gunstige biotopen en infrastructuur in het gebied. De eerste 84 dieren uit het programma werden in 1992 vrijgelaten en de laatste in 2000. Tegenwoordig leven er weer een honderdtal przewalskipaarden in Khustai National Park.

Khongorin Els staat voor een gebied in de Gobi-woestijn met de hoogste en meest spectaculaire zandduinen (tot 300 meter hoog!) van Mongolië. De strook zandduinen is ongeveer zes kilometer breed en honderdvijftig kilometer lang. Aan beide zijden loopt zij uit in een paars-grijze vlakte van gravel, struiken en rotsformaties. Het zand positioneert zich in patronen die gelijkenis vertonen met tegenovergestelde substanties als kabbelend water of geribbeld ijs. Hier en daar zijn de duinen begroeid met stevige grasstengels. De naam Zingende Duinen ontlenen ze aan het wat huilende geluid dat ze maken als gevolg van de stevige wind. Het is de onderlinge frictie van de zandkorrels die onder druk van de wind beginnen te ‘zingen’.

Het ruiterstandbeeld van Dzjengis Khan is een 40 meter hoog stalen standbeeld van de grote khan op zijn paard. Het standbeeld staat niet ver van de Tuul-rivier, 54 kilometer ten oosten van Ulaanbataar. Het standbeeld is symbolisch in oostelijke richting geplaatst, richting de geboorteplaats van Dzjengis Khan en staat op een bezoekerscentrum. Het standbeeld, werd onthuld in 2008 en is gebouwd ter nagedachtenis aan de grote leider Djenghis Khan. Voor de Mongoliërs is hij een icoon. In het hele land ziet men artikelen met zijn naam of het hoofd van Dzjengis Khan. Hij heeft voor zijn eigen bevolking veel goede wetten opgesteld. Het is voor bezoekers mogelijk om via een trap in de nek op het hoofd van het paard te lopen, vanwaar er een panoramisch uitzicht is over het uitgestrekte Mongoolse landschap.

Kharkhorin, de oude hoofdstad van het Mongoolse rijk, was een belangrijke tussenstop op de legendarische Zijderoute. De stad, gelegen in de vallei van de Orkhon-rivier, was in 1220 de hoofdstad van het rijk, totdat de kleinzoon van Dzjengis Khan zijn residentie verhuisde naar Beijing. Buiten de restanten van de oude stad vindt u het Erdene Zuu-klooster, waarschijnlijk het oudste nog bestaande boeddhistische klooster in Mongolië. In 1585 werd het klooster gebouwd met onder andere stenen van de oude hoofdstad. De architecten hadden de intentie om het klooster te omringen met een muur bestaande uit 108 stoepa's, in de stijl van een Tibetaanse boeddhistische rozenkrans. Dit is slechts ten dele gelukt.