Bezienwaardigheden België

Onder aanvoering van kunstenaars als Henri van de Velde, Victor Horta en Paul Hamesse was ook Brussel een van de hoofdsteden van de art nouveau. Aan de vooravond van de 20e eeuw bruiste deze stad als nooit tevoren. Brussel werd onder het bewind van koning Leopold II mooier dan ooit: nieuwe wijken werden opgetrokken, randgemeenten toegevoegd aan de hoofdstad. De gegoede burgers, handelaren en kunstenaars trokken hun huizen op in de modestijl van toen: de art nouveau. De grote initiatiefnemers in België waren twee architecten, Paul Hankar en Victor Horta. De toepassing van metalen structuren bood ongeziene en gedurfde mogelijkheden, omdat ze de gevels en het interieur opentrokken, zodat het licht volop binnen kon stromen. Drie soorten motieven voerden de boventoon: de arabesk, de plant of het dier en het vrouwensilhouet. Rond de vorige eeuwwisseling werden de vormen, onder invloed van de Weense Sezessionstijl, geometrischer en werden combinaties van vierkanten en cirkels populair. Honderden huizen, maar ook scholen, cafés en winkels wedijverden met elkaar in originaliteit. Ambachtelijk ijzersmeedwerk, houtbewerking, glasramen en mozaïeken bereikten vormen van hoge kwaliteit.

Bankier-mecenas David van Buuren kocht in 1928 de villa aan. Aan de buitenkant is het huis architecturaal gebouwd in typische Amsterdamse stijl. De binnenhuisdecoratie vormt een uniek ‘art deco’-geheel, aangebracht door Belgische, Franse en Nederlandse binnenhuisdecorateurs. Het echtpaar van Buuren heeft de villa omgebouwd tot een ‘levend museum’. Zeldzaam meubilair, tapijten, glasramen, beeldhouwwerken en schilderijen van internationale meesters bevinden zich nog steeds op hun oorspronkelijke plaats, in de intimiteit van een huis vol herinneringen. In overeenstemming met de laatste wilsbeschikking van Alice van Buuren werd in 1975 dit privé-huis een museum.

Het huidige stationsgebouw Antwerpen-Centraal, met zijn kenmerkende rijkversierde en omvangrijke klok boven de hoofdingang en zijn prachtige stalen perronoverkapping, werd gebouwd tussen 1899 en 1905 als kopstation. In het midden van de 20e eeuw verkeerde het gebouw in een uitermate slechte staat. Een mogelijke afbraak leek afgewend toen het station in 1975 de status van beschermd monument kreeg. De hoognodige restauratie van het gebouw startte op 24 maart 1986, maar intussen had de moderne tijd de restauratie ingehaald. Aan het einde van de 20e eeuw werd pijnlijk duidelijk dat Antwerpen-Centraal niet geschikt was voor de moderne snelle verbindingen van de Thalys (TGV) met Nederland. Terwijl de restauratiewerkzaamheden aan het station net waren afgerond, werd er in 1998 begonnen met een Noord-Zuidverbinding. Een geboorde tunnel die Antwerpen-Centraal zou verbinden met het noorden van de stad, de provincies en met Nederland. Het centraal station werd grondig verbouwd: het kreeg 3 niveaus en 14 perronsporen! Het oorspronkelijke niveau (+1) heeft nu 6 kopsporen, het niveau -1 heeft 4 kopsporen en het niveau -2 heeft twee doorgaande sporen voor de Thalys. Op het gelijkvloerse niveau (0) is een prachtige winkelgalerij ingericht.

Op de velden rond de Belgische stad Ieper liggen ruim 170 begraafplaatsen, stuk voor stuk met respect onderhouden. De graven herinneren aan de verwoestende veldslagen die hier vier jaar lang tijdens de Eerste Wereldoorlog plaatsvonden tussen de geallieerden en het Duitse Keizerrijk. Vooral voor de Britten staat Ieper symbool voor de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. De ‘Flanders Fields’, de slagvelden rondom de stad, behoren tot de meest beruchte ter wereld: een half miljoen soldaten lieten hier het leven en nog eens 1,2 miljoen raakten gewond. De Canadees John Alexander McCrae werkte als chirurg tijdens de Slagen om Ieper. Dit gaf hem de inspiratie voor zijn gedicht ‘In Flanders Fields’ - een van de bekendste gedichten over de Eerste Wereldoorlog. Het In Flanders Fields Museum in Ieper ontleent zijn naam aan McCraes gedicht.

Op het gelijknamige schiereiland in de Maas, eigenlijk een groot park, is een fraai gebouw dat neergezet was voor de wereldtentoonstelling van 1905 omgebouwd tot een nieuw cultureel kunstcentrum: museum La Boverie. De collectie van het bestaande Museum voor Schone Kunsten wordt hier getoond, maar er zijn ook regelmatig bijzondere tijdelijke exposities. Gauguin, Picasso, Delvaux en Magritte zijn enkele van de grote namen die we hier tegenkomen.

Ruim 200 jaar geleden vond de beroemde slag bij Waterloo plaats, de veldslag die het verloop van de Europese geschiedenis bepaalde. Rondom het vroegere slagveld kunt u nog altijd een aantal herinneringen aan de slag en de hoofdrolspelers bekijken. Zo is het laatste hoofdkwartier van Napoleon, de oude boerderij waarin hij de nacht voor de veldslag doorbracht, nog te bezoeken. En ook de herberg waarin de aanvoerder van het geallieerde leger, de hertog van Wellington, verbleef kunt u nu bezichtigen. In dit Wellingtonmuseum bewondert u het panorama van het slagveld. Het schilderij van 110 bij 12 meter is een van de grootste doeken ter wereld. Het laat een van de meeste aangrijpende momenten van de veldslag op 18 juni 1815 herleven. Vanzelfsprekend moet u ook de Heuvel met de Leeuw bezoeken. Wie de 226 treden naar heeft overwonnen, wordt beloond met een prachtig uitzicht.

Het Museum voor Schone Kunsten in Gent is een van de mooiste musea van België! De vaste collectie, met zeker 100 topstukken, kenmerkt zich door de rijke verscheidenheid met werk vanaf de middeleeuwen tot en met de eerste helft van de 20e eeuw. Tegenover het Museum voor Schone Kunsten bevindt zich het Stedelijk museum voor actuele kunst, waarvan de collectie meer dan 1800 werken omvat en een breed spectrum binnen de internationale hedendaagse kunstgeschiedenis beslaat, van 1945 tot nu. En vergeet tijdens uw bezoek ook het Design Museum Gent niet. In het verzamel- en tentoonstellingsbeleid ligt het accent op 20e-eeuwse en hedendaagse vormgeving, maar de basis vindt zijn oorsprong in de ‘Vereniging voor Nijverheids- en Decoratieve Kunsten’, in 1903 te Gent gesticht. Wie het museum binnenwandelt, wordt ondergedompeld in de leefwereld van een 18e-eeuwse, rijke Gentse familie: salons met authentieke parketvloeren en wand- en plafondlambriseringen zijn er opgesmukt met een rijkdom aan stijlmeubelen. De omvangrijke collectie kunst rond 1900 met vele werken uit de art nouveau en art deco is een hoogtepunt van de collectie.

In de Sint-Baafskathedraal in Gent gaat de aandacht vooral uit naar 'De Aanbidding van het Lam Gods' van Jan van Eyck. Het altaarstuk, geschilderd in opdracht van de Gentse politicus en koopman Joos Vijd, bestaat uit twaalf panelen, waarvan er acht met scharnieren gesloten kunnen worden. De vleugels zijn aan beide kanten beschilderd, zodat er verschillende voorstellingen zijn als de panelen open of dicht zijn. Hubert van Eyck nam de opdracht aan, maar hij overleed in 1426, waarna zijn jongere en bekendere broer Jan het altaarstuk voltooide. Op 6 mei 1432 werd het onder grote belangstelling geïnstalleerd in de Vijdkapel van de Sint-Baafskathedraal. In 2012 werd begonnen met een ingrijpende restauratie die inmiddels grotendeels voltooid is. Gedurende de restauratie werd in de crypte van de kathedraal een nieuw bezoekerscentrum ingericht waardoor we het verhaal van het Lam Gods op een nóg uniekere manier ervaren.